Ερπετό της οικογένειας των βοϊδών (τάξη λεπιδωτά). Είναι ένα από τα μεγαλύτερα φίδια: το μήκος του μπορεί να ξεπεράσει τα 7 μ. και το βάρος του τα 100 κιλά. Έχει χρώμα καστανό λαδοπρασινωπό, με μαύρες κηλίδες. Όπως και τα άλλα μεγάλα φίδια (βόες, πύθωνες) δεν είναι ιοβόλο. Ζει στη Νότια Αμερική, προπάντων στη Γουιάνα και στη Βραζιλία, όπου το ονομάζουν κουκουριουμπού κουκουρού.
Συνήθως βρίσκεται σε υδάτινα ρεύματα και μπορεί να μένει για πολύ κάτω από την επιφάνεια του νερού· ανεβαίνει και στα δέντρα και τρέφεται με διάφορα πουλιά και θηλαστικά, που τα παγιδεύει και τα συνθλίβει με τις ισχυρές φολίδες του. Η α. λέγεται επιστημονικά ευνήκτης ο μυοφάγος.
Κοινή ονομασία μεγάλων ερπετών του γένους Eunectes, της οικογένειας των βοϊδών. Το πιο κοινό είδος είναι το Eunectes murinus, το οποίο είναι γνωστό ως πράσινο ανακόντα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα φίδια του κόσμου, καθώς το μήκος του μπορεί να ξεπεράσει τα 9 μ. και το βάρος του τα 100 κιλά. Έχει σκούρο πράσινο χρώμα, με ωοειδείς μαύρες κηλίδες στη ράχη του, ενώ πλευρικά φέρει κίτρινες κηλίδες. Έχει μεγάλο και στενό κεφάλι και στην κορυφή του ρύγχους του υπάρχουν τα μάτια και τα αφτιά του, γεγονός που του επιτρέπει να βλέπει και να αναπνέει, καθώς είναι σχεδόν ολόκληρο βυθισμένο μέσα στο νερό. Το σώμα του είναι υπερβολικά μυώδες και καλύπτεται ολόκληρο από φολίδες, με εξαίρεση την περιοχή της έδρας· εκεί εντοπίζονται αδένες που αναδύουν μια άσχημη οσμή, η οποία είναι δηλητηριώδης για τους μικρούς οργανισμούς. Το φίδι αυτό δεν είναι ιοβόλο, αλλά συσφιγκτήρας.
Το πράσινο ανακόντα ζει σε όλη την τροπική Νότια Αμερική, αλλά κυρίως στη Γουιάνα και στη Βραζιλία. Είναι κυρίως νυχτόβιο και προτιμά τα υδάτινα ρεύματα, περνώντας τον περισσότερο χρόνο του στο νερό, γι’ αυτό είναι γνωστό και ως βόας του νερού. Την ημέρα παραμένει ξαπλωμένο στα ρηχά νερά, απολαμβάνοντας τον ήλιο. Είναι σαρκοφάγο και επιτίθεται σε κάθε σπονδυλόζωο που μπορεί να συλλάβει και να καταπιεί, όπως αμφίβια, άλλα φίδια και θηλαστικά, ενώ υπάρχουν πολύ λίγες καταγραφές επίθεσης σε ανθρώπους· τέλος, έχει την ικανότητα να ανεβαίνει στα δέντρα και να τρέφεται με διάφορα πουλιά. Όπως όλα τα φίδια, το α. καταπίνει τη λεία του ολόκληρη και μπορεί να περάσουν μέρες ή ακόμη και εβδομάδες μέχρι να την πέψει· στο διάστημα αυτό παραμένει αρκετά ήρεμο.
Το ανακόντα έχει εσωτερική γονιμοποίηση. Η περίοδος αναπαραγωγής του είναι από τον Απρίλιο έως τον Μάιο, ενώ η περίοδος κύησης διαρκεί περίπου έξι μήνες. Το είδος αυτό είναι ζωοτόκο και γεννάει ζωντανά μικρά, τα οποία μπορεί να φθάσουν σε αριθμό τα 100, αλλά συνήθως κυμαίνονται από 20-40, και έχουν μέγεθος 70-80 εκ.
Εξαιτίας του μεγάλου του μεγέθους είναι αργοκίνητο στην ξηρά, ενώ αντίθετα είναι εξαιρετικά ταχύ στο νερό, κινούμενο είτε στην επιφάνεια του νερού είτε κάτω από αυτήν. Συνήθως, παραμένει ακίνητο κάτω από το νερό, με το ρύγχος του να εξέχει, και μόλις αντιληφθεί κάποιο ζώο, το αρπάζει με τα σαγόνια του και το σφίγγει μέχρι αυτό να πνιγεί ή να πεθάνει από ασφυξία. Λόγω του μεγάλου μεγέθους του, επίσης, το ανακόντα έχει πολύ λίγους φυσικούς εχθρούς, με σημαντικότερο τον άνθρωπο.
Το κίτρινο α. είναι αρκετά μικρότερο σε μέγεθος· συνήθως, δεν ξεπερνάει τα 3-4 μ. σε μήκος, με τα θηλυκά άτομα να είναι μεγαλύτερα.
Η επιστημονική του ονομασία είναι Eunectes notaeus. Το φίδι αυτό ζει στα ποτάμια και στις ελώδεις ζώνες των νότιων περιοχών της Νότιας Αμερικής και είναι ζωοτόκο, όπως και το πράσινο α., γεννώντας κατά μέσο όρο 30 απογόνους μία φορά τον χρόνο. Το φίδι αυτό τρέφεται κάθε φορά που κάποια λεία εμφανίζεται μπροστά του, ακόμα και αν βρίσκεται σε διαδικασία πέψης μιας προηγούμενης.