Κοινή ονομασία ιοβόλων φιδιών των γενών Crotalus και Sistrurus της υποοικογένειας των κροταλινών, της οικογένειας των εχιδνιδών ή βιπεριδών. Η ομάδα περιλαμβάνει περίπου 30 είδη, όλα ιθαγενή της Αμερικής. Η ονομασία κ. οφείλεται στο γεγονός ότι τα φίδια αυτά κροταλίζουν (κάνουν κρότο), πάλλοντας ένα κρόταλο από 5-6 κερατοειδείς δακτυλίους, που βρίσκεται στην άκρη της ουράς τους. Όταν το ερπετό οργίζεται ή φοβάται, κραδαίνει την ουρά και οι δακτύλιοι παράγουν ισχυρό, υπόκωφο κρότο. Φαίνεται ότι ο κρότος χρησιμεύει κυρίως για να κρατά μακριά τους εχθρούς του φιδιού.
Οι κ., κατά τη γέννησή τους, έχουν ελαφρώς διογκωμένη την άκρη της ουράς. Η διόγκωση αυτή, πέφτοντας με την πρώτη έκδυση, εμποδίζει το ακραίο τμήμα του δέρματος να αποσπαστεί. Αναστρεφόμενο προς τα πίσω, το τμήμα αυτό του δέρματος σχηματίζει τον πρώτο δακτύλιο. Κατά τη δεύτερη έκδυση, μια δεύτερη καλύπτρα σκεπάζει τον επόμενο δακτύλιο κ.ο.κ.
Αντίθετα με ό,τι πιστευόταν παλαιότερα, ο αριθμός των δακτυλίων δεν αντιστοιχεί ακριβώς ούτε στον αριθμό των εκδύσεων ούτε στην ηλικία του ζώου, καθώς κάποιοι από αυτούς καταστρέφονται με την πάροδο του χρόνου. Το είδος Crotalus horridus, με δύο υποείδη, είναι διαδεδομένο στις ανατολικές ΗΠΑ. Έχει μήκος 1-2 μ. και το σώμα του καλύπτεται από 23-25 σειρές φολίδων. Στην ίδια περιοχή εξάπλωσης με το προηγούμενο ζει και το είδος Crotalus adamanteus, που έχει μήκος έως 2,8 μ.
Στις νοτιοδυτικές ζώνες των ΗΠΑ είναι διαδεδομένο το είδος Crotalus cinereus, ενώ στη Νότια Αμερική ζει το είδος Crotalus durissus, το δηλητήριο του οποίου περιέχει τοξίνες που προκαλούν παράλυση. Ο πυγμαίος κ., Sistrurus miliarius, έχει μήκος μικρότερο από 60 εκ. και το σώμα του σκεπάζεται από μεγάλα πλακίδια σε συμμετρική διάταξη. Ζει στη Βόρεια Αμερική και δεν είναι πολύ επικίνδυνος. Το συγγενικό είδος, Sistrurus catenatus, λίγο μεγαλύτερο από το προηγούμενο, συναντάται στις ελώδεις περιοχές των ΗΠΑ, όπου τρέφεται κυρίως με αμφίβια. Το δήγμα του φιδιού αυτού, που τείνει να εξαφανιστεί, σπάνια είναι θανατηφόρο για τον άνθρωπο.